Annelikten istifa...
Annelik hiçbir zaman kolay gelmedi ama bu aralar bir ekstra zorlanma hali var…
En yoğun, en yorgun dönenim değil… aslında muhtemelen oldukça sabırlı br dönemim derken… yine patladık…
Sabah seansları kabusum oldu, her sabah pmsli gibi kalkan mağdur bir 8 yaş annesiyim ben…
Her sabah aynı rutin…. Yataktan kalkamayan zavallı Mina ve onu her sabah uyandıran ve zorla okula yollayan gaddar, duyarsız korkunç annenin rutini bizimki…
Hadi yataktan kalktık, bizi bir sürü tuzak bekliyor okul yolunda… o çorabı giymem, bu formanın eteği çok uzun, saçımı acıttın, çok çirkin oldum… ohhhhh sen yine şık şık giyinmişsin… ben omlet yemem, ipad de müzik dinleyemezsem hiç birşey yemem, rabia teyzem yemeğimi yedirirken çatalı ağzıma batırdı, ödevim mi nerede…. Ben ne bileyim… her şeyi ben mi yapıcammmm ohhhh ne rahat, siz de yan gelip yatın… ben hava sıcak olsa da çizme giyeceğim… neden hep senin istediğin oluyor…
Evet bizim evde baya mobbing var…
Ben de dün istifa ettim annelikten… Mina’ya da söyledim… tüm cezalar bir sonraki emre kadar kalktı… zaten i-pad, tv cezası pek sökmüyor artık, konuyu kökten çözdüm… ona annesizlik cezası verdim… Annelikten istifa edilmez, olmaz öyle şey dedi- o zaman grevdeyim, aradığın anneye u-la-şı-la-mı-yor hanfendi dedim… Biraz afalladı… genç kız tripleri gitti, mağrur kedi yavrusu titrekliği geldi…
Bir sure zamana ihtiyacım var, sokaklara çantalar fırlatan, sokak satıcıları gibi çığıran bir anne olmak is-te-mi-yo-rum. Bu şekilde davranan bir çocuk da istemiyorum. Sabah sendromu normal sınırlara inene kadar bu evde grev var.
Kızını özleyen Ceren
12.11.13