Bu yazıyı tam 10 sene önce yazdım… yazmanın bana iyi geldiğini de bu zor akşamda keşfettim. Hayatımda hiç günlük tutmadım, okulda yazmam gerektiğinde genelde çok zorlanmadan gerektiği kadar iyi yazdım… münazara takımındayken konuşmalarımı yazdım ama sadece yazmak, konuşamayacak kadar canım sıkkın olduğunda yazmaya başlamam bu yazıyla… Mina 1 yaşına basıyordu, bir süredir Alzheimer olan anneannem ise bize veda etmek için o günü seçmişti… zor uzun bir gün oldu. Şivekar hanım biraz da benim hatırıma birkaç gün daha dayandı gitmedi o gün.
Mina’nın ondan sonraki her doğumgünü Temmuz sıcağında deniz kenarında bir yerde, en sevdikleriyle hep çok güzel kutlandı, kutlanmaya devam ediyor.
Kızım artık bu tombul yanaklı bebek değil… bana hergün yeni birşey öğreten, beni her gün zorlayan çok güzel bir genç kız.
Bu sene ilk defa doğumgününde birlikte değiliz, birkaç gün önce kutladık...
Muhteşem bir yeni yaşın olsun Mina!
Daha nicelerini birlikte kutlamak dileğiyle…
26.07.2006
Minam bugün birinci yaşını kutluyoruz...
Datça’dayız, Anneanne var, Aylin var, Melis var, baban ve ben varız, hatta herşeye rağmen büyük anneanne Şivekar hanım ve Rabia var...
Sen çok güzelsin, beyaz elbisenin üzerinde pastel renklerde kelebekler, çiçekler var, çok kilişe olsa da gerçekten küçük bir meleğe benziyorsun, saçların darmadağan, tüm inadıma rağmen 2 tokayla tutturduğum saçlarını bu fotoğraf çekilir çekilmez itinayla bozdun ama olsun böyle daha da güzel oldun...
Anneanne sana muhteşem bir pasta yaptı, çikolatalı içinde limonlu labne kreması, üzerinde ise taze bademler...Datça imkanlarıyla muhteşem bir evyapımı pasta...yuvarlak ilk kat üzerine oturan kalp şeklindeki ikinci katı bir yasemin ve begonvil demeti süslüyor, ortada ise Melis’in itinayla hazırladığı beyaz uzun mum...tabağı da bir dolu begonvil süslüyor, gerçekten çok usta bir elden çıkmış gibi duruyor ama en önemlisi içinde sevgi var, sanırım İstanbul’da olsak da daha iyisini yaptırmam mümkün değildi ilk yaşını kutlayacağımız pasta için... içim o anlamda çok rahat... Seni en çok sevenler arasında çok doğal, abartısız ilk doğumgününü kutluyoruz. Bana bir kere daha hiçbirşeyi planlayamacağım bugün öğretiliyor...planladığımız gibi Zuhal’in yerine yemeğe gidemedik ilk yaşını kutlamak için ama olsun...daha çok özel günümüz olacak kutlamak için...
Bugün günümüzü aydınlatan bir tek sen varsın, Şivekar Hanım dualarımı duydu...sabahtan beri bizi bugün bırakıp gitmemesi için dua ediyorum, onun için ama daha çok bencilce senin için senin doğumgününde gitsin istemiyorum, senin bu gününü hiçbirşeyin gölgelemesini istemiyorum. Her sene bu yükü omuzlarında taşımanı hiç istemiyorum, 26 Temmuz’u sadece senin doğumgünün olduğu için hatırlamak istiyorum. Şivekar hanımı sen muhtemelen sadece bizim anlattığımız kadarıyla tanıyacaksın, keşke kendin tanıyabilseydin...o seni çok sevdi, senelerce bekledi, sordu... sana bakınca gözlerinin içi güldü, anneni ise delirtti, “Nerede bu çocuğun annesi? Neden ağlatıyorsunuz onu? diye yattığı yerden herşeye yetişti...bazen adını unutsa ve bu güzel bebeğin kim olduğunu unutsa da seni görünce hep yüzü aydınlandı...
Bu güzel Datça akşamında sana hayatımızı güzelleştirdiğin için teşekkür ediyorum, hayatımı bir sene önce bir daha hiç aynı olmayacak şekilde değiştirdin, iyi ki yaptın, seni çok seviyorum, seviyoruz...sen hepimizin birtanesisin...bunu bil, böyle büyü...özel olduğunu bil ve herkese öyle hissettir...
Annen
PS. Bunu niye el yazısı ile yazmıyorum, çünkü annenin korkunç bir el yazısı var ve bu yazıyı sen büyünce okuyabilmeni çok isterim.